O celach i priorytetach rozmawiamy z Julią Zimmermann, kandydatką na posła z listy Lewicy.

Pod jakim hasłem idziecie do wyborów jako Lewica?

Idziemy pod hasłem „Łączy nas przyszłość”. Nasz komitet wyborczy to trzy pokolenia lewicy, trzy nieco różne spojrzenia na świat, które łączą wspólne wartości i wspólny cel: praworządna, sprawiedliwa społecznie Polska służąca ludziom, a nie wielkim korporacjom i wpływowym grupom interesu. Na dodatek na liście wyborczej wylosowałam dla nas numer trzy.

Szczęśliwy zbieg okoliczności?

Tak myślę (śmiech) i myślę też, że takich dobrych zbiegów okoliczności jest i będzie więcej.

Na przykład?

Na przykład pojawienie się na rynku książki Karola Trammera „Ostre cięcie. Jak niszczono polską kolej.” Doskonale dokumentuje i pokazuje coś, o czym Lewica mówi od dawna - o tym, jak bardzo niedomaga w Polsce transport publiczny i jak głębokiej zmiany potrzebuje. Chyba nikt nie wie o tym lepiej, niż osoby mieszkające w powiatach okalających Warszawę. Pendolino jest wspaniałe, ale nie dojedzie nim pani z Grodziska do Otwocka ani z Piaseczna do Legionowa. Nasze codzienne podróże: do pracy i z pracy, do szkoły i z powrotem, do lekarza, większego sklepu, czy choćby do najbliższego w okolicy kina, odbywamy na liniach, które powinny obsługiwać połączenia lokalne. Nowe drogi są oczywiście potrzebne, ale przykład Stanów Zjednoczonych i Chin pokazuje jasno: można je dowolnie poszerzać i zwiększać przepustowość, korki będą tworzyć się tak, czy siak, bo szerokie drogi i brak transportu publicznego przekładają się na konieczność zakupu samochodu. Sposobem na zmniejszenie korków nie jest więc zamienianie kraju w wieczny plac budowy, tylko przemyślana polityka transportowa.

Dobrze. Ale skąd wziąć na to pieniądze?

Ot, choćby ze zmiany priorytetów w polskiej polityce. Wystarczy, że wprowadzimy rzetelny i zgodny z Konstytucją rozdział państwa od kościoła i nagle w budżecie zrobi się luźniej. Nowoczesne państwo to państwo świeckie, gdzie w szkole przekazuje się wiedzę naukową a nie dogmaty religijne. Państwo ma służyć wszystkim obywatelkom i obywatelom, być neutralne światopoglądowo – szkoła zresztą też, dlatego dwie lekcje religii tygodniowo należy wyprowadzić z placówek oświatowych i przenieść do przykościelnych salek katechetycznych, gdzie ich miejsce.

Widzę, że „szkołę” i „naukę” odmienia Pani przez wszystkie przypadki.

Tak. W dzisiejszym świecie nauka i rozwój naukowy to absolutny priorytet. Niestety, od lat polskie władze nie dopuszczają tego do świadomości. Jesteśmy w europejskim ogonie pod względem nakładów publicznych i prywatnych na badania i rozwój, na innowacje, w tym innowacje technologiczne, które mogą uratować nas przed skutkami katastrofy klimatycznej i pomóc nam stawić czoła coraz powszechniejszym chorobom cywilizacyjnym. Lubimy chwalić się, że jedyna kobieta w historii, która zdobyła dwie Nagrody Nobla z dwóch różnych dziedzin naukowych – Maria Skłodowska-Curie – była Polką, warszawianką. Prawda jest jednak taka, że to, co osiągnęła zawdzięczała Francji. W Polsce jako kobiety nie przyjęto jej wówczas nawet na studia! Lubimy myśleć, że takie Marie Skłodowskie-Curie gdzieś są i żyją tu między nami. I pewnie dokładnie tak jest. Jeśli jednak nie zwiększymy nakładów na naukę, badania i rozwój oraz na innowacje do co najmniej 2% PKB, najprawdopodobniej nigdy ich nie znajdziemy. Za przykładem swojej wielkiej poprzedniczki po prostu wyjadą pracować gdzieś indziej.

Jakie zadania stawia sobie Pani jako przyszła posłanka polskiego Sejmu?

Przede wszystkim walkę z wykluczeniem transportowym, walkę o dofinansowanie i uzdrowienie polskiej nauki oraz walkę o świeckie państwo, które przestrzega zasady równości wszystkich obywateli, dąży też do wyrównania szans i realizacji zasady sprawiedliwości społecznej. Będę walczyć o Polskę, która nie dzieli ludzi ze względu na płeć, wiek, wyznanie, czy miejsce zamieszkania; o Polskę dla milionów ludzi, a nie dla kilku milionerów.