O przygotowaniach do nowego roku szkolnego, problemach stojących przed wolską oświatą oraz dwuzmianowości z Grażyną Orzechowską-Mikulską, zastępcą burmistrza Woli rozmawia Marcin Kalicki.  

 

M.K.: Wielkimi krokami zbliżamy się do rozpoczęcia nowego roku szkolnego. Jak dzielnica przygotowała się na "pierwszy dzwonek" w szkołach?

G. O.-M.: Pierwszy dzwonek to zawsze czas, kiedy oficjalnie rusza ogromne przedsięwzięcie - rok szkolny. Trudno mówić o przygotowaniu do ostatniego etapu reformy, bez wątków politycznych. Szkoły średnie, a raczej podwójny rocznik, który tam trafi, spędzają sen z powiek wielu rodzicom, uczniom i samorządowcom. Dzielnica Wola zawsze starała się wyprzedzić zmiany jakie szykowały się dla oświaty.

Nie dyskutujemy tylko działamy. Już od stycznia przeznaczyliśmy większe środki na remonty i wyposażenie szkół średnich. Nie mówimy tu o tysiącach złotych tylko o blisko 2 milionach.

W niektórych placówkach, jak na przykład Zespole Szkół Samochodowych powstanie 16 klas pierwszych, to połowa obecnego stanu szkoły. W innych podwoiliśmy nabór do klas pierwszych, tak aby dzieci kończące szkołę w różnym systemie, miały podobne szanse na dalszą edukację.

M.K.: Jak zarządzać taką strukturą?

G. O.-M.: Te wyzwania pojawią się przed większością dyrektorów. Ale to dopiero we wrześniu, teraz remonty i wyszukiwanie pomieszczeń, które można zamienić na sale lekcyjne. Problemy związane z bazą oświatową nie zaczynają i nie kończą się na szkołach średnich, chociaż w tym roku są one numerem jeden.

W wielu miejscach dostosowujemy szkoły i przedszkola do kolejnych wymogów straży pożarnej i sanepidu. To walka, która nie ma końca. Kiedy zrobimy np. oddymianie za prawie milion złotych, pojawiają się nowe przepisy, które zmieniają np. ilość oczek w toaletach itp. Podsumowując, działamy zgranym zespołem Zarządu i Rady Dzielnicy Wola oraz naszych wspaniałych dyrektorów z wolskich placówek oświatowych. Musimy dać radę, nawet jeżeli nie przyjdzie zwiększona dotacja oświatowa z MEN. Szkoły, przedszkola i cała infrastruktura oświatowa, poradnie psychologiczno-pedagogiczne, młodzieżowy dom kultury, młodzieżowy ośrodek sportu, muszą działać pełna parą, bo dzieci są najważniejsze.

M.K.: Jakie były w tym roku największe problemy oświatowe stojące przed wolskim samorządem?

G. O.-M.: Nieustającą pogoń za, a w zasadzie żeby wyprzedzić reformę edukacji: strajki pracowników oświaty w kontekście egzaminów szkół podstawowych, gimnazjalnych i matur; nauczanie włączające, gdzie w klasie rejonowej ogólnodostępnej pojawia się nagle dwoje, troje dzieci z orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego. Pedagogów wspierających jest jak na lekarstwo, a za to często jest brak zrozumienia społeczności szkoły, dla tych dzieci i ich rodziców. A mają oni przecież prawo, dostępu do edukacji na takich samych zasadach jak wszyscy; agresja i nieposzanowanie siebie wzajemne - obserwuję niedobre zjawisko, w którym gdzieś zatracamy zdolności komunikacyjne, a rozwijamy narzędzia nacisku i ataku; brak kadry pedagogicznej głównie w przedszkolach, ale też nauczycieli przedmiotów ścisłych i zawodowych. Ponadto, ciągle poważnym wyzwaniem dla dzielnicy, jest budowa szkoły na Odolanach, rozbudowa przedszkola przy ulicy Wolskiej i niekończące się, bardzo kosztowne remonty w szkołach, które są objęte opieką konserwatora zabytków. I jak wszędzie pieniądze. Warszawa może jest bogatym miastem, ale po zapłaceniu tzw. janosikowego oraz po zmniejszeniu dochodów miasta z tytułu zniesienie opłat użytkowania wieczystego oraz podatków od młodych pracujących do 26 roku życia, miasto pozostaje z ogromnym deficytem finansowym. Oświata kosztuje i to nie mało. W budżecie naszej dzielnicy to 60% wydatków. Stolica dokłada z własnych środków prawie dwa razy tyle, na każde dziecko, ile dostaje w ramach subwencji oświatowej od naszego państwa.

Problemy, problemy jak wszędzie, można wyliczać bez końca. Ważne, żeby dzieci odczuły je jak najmniej i miały dobre wspomnienia z tego okresu, bo nigdy więcej nie pójdą do przedszkola czy pierwszej klasy.

M.K.: Czy sytuacja nagromadzenia tak dużej liczby uczniów wpłynie na jakość edukacji w wolskich szkołach?

G. O.-M.: Zapewne wpłynie na organizację procesu nauczania. Trzeba o tym mówić, to nie samorządy wymyśliły reformę oświaty. Będzie ciaśniej i dłużej będą trwały zajęcia. Nauczyciele będą pracować zapewne w kilku szkołach. Będą prowadzić lekcje w szkołach średnich, godzina po godzinie, w klasach pierwszych, tych po podstawówce i tych po gimnazjum, z dziećmi które opanowały różne podstawy programowe, a co za tym idzie wyniosły różną wiedzę. Nauczenie się tego, to wyzwanie dla wszystkich. Ufam, że te problemy nie wpłyną na jakość wiedzy jaką uczniowie wyniosą ze szkoły. Edukacja to proces długi i ciągły, a nie jednoroczne działanie. Proszę pamiętać, że szkoła daje wiedzę i umiejętności, a drugą składową tego procesu jest dom, który powinien zapewnić postawy i wartości z jakimi dziecko przyjdzie do szkoły i pójdzie w świat.

M.K.: Czy dwuzmianowość w nadchodzącym roku szkolnym będzie dotyczyła wszystkich wolskich placówek?

G. O.-M.: Obecnie na Woli nie mamy szkół o pełnej dwuzmianowości. W czterech szkłach podstawowych, młodsze dzieci przychodzą na późniejsze godziny. Niestety wchodząc w ośmioletnią szkole podstawowa musimy się liczyć, że w tych bardziej popularnych szkołach lekcje będą się rozpoczynały i kończyły w różnych godzinach. Innym pytaniem jest, czy szkoły średnie będą się też uczyły w takim systemie? Oczywiście, my w Dzielnicy Wola i nasi dyrektorzy szkół średnich, robimy wszystko żeby do tego nie doszło. Trzeba jednak uzmysłowić wszystkim, że nikt w 3 lata od rozpoczęcia reformy nie wybuduje renomowanego liceum, bo markę tworzy się latami. Tak więc mówienie w tv, że można było się na "to" przygotować jest nieodpowiedzialne.

Na Woli staramy się zaradzić ciasnocie, poprzez remontowanie i dostosowywanie pomieszczeń w przyziemiach budynków, po pokojach nauczycielskich, mieszkaniach przyszkolnych, podnajmowanie przestrzeni dla szkół średnich w "luźnych" podstawówkach, na halach i basenach, a także poprzez postawienie w niektórych szkołach dodatkowych hal tzw. balonów. Pomysłowość naszych dyrektorów w tym zakresie jest bezcenna.

Te wszystkie działania nie uchronią licealistów przed kończeniem lekcji o 17. Przykro mi, ale to nie nauczyciele wymyślili sobie podwójny rocznik w szkole, choć robią wszystko żeby był on jak najmniej uciążliwy.

M.K.: Czego życzy Pani uczniom i ich rodzicom przed "pierwszym dzwonkiem"?

G. O.-M.: Uczniom niezmiennie życzę, żeby szkoła była dla nich dobrym wspomnieniem, a zawarte przyjaźnie przetrwały wiele lat. Uczniom szkół średnich i branżowych, po pierwsze zakończenia rekrutacji i trafienia do szkoły jednego z pierwszych wyborów, a po drugie życzę wytrwałości i odnalezienia się w nowych warunkach.

Rodzicom wiele satysfakcji z dzieci. Chciałabym, też żeby bardziej ufali dyrektorom i nauczycielom. Pedagog to trudny zawód i wymagający stałego doskonalenia. Każdy nauczyciel - wychowawca, pragnie jak najlepiej dla swoich podopiecznych. Korzystając ze swojej wiedzy i umiejętności, stara się dostosować tak swoją pracę, aby najpełniej mogła skorzystać z niej i Kasia i Jaś i pozostali wychowankowie.

Nauczycielom i pracownikom oświaty życzę, żeby skończyły się już reformy oświaty, a rodzice i społeczeństwo traktowali ich poważnie jak partnerów w procesie i jak osoby posiadające odpowiednią wiedzę i umiejętności.

Nam wszystkim życzę uśmiechu, który łagodzi napięcia oraz wiary w ludzi. Przecież wszyscy kiedyś skończyliśmy szkołę i po latach wspominamy ją z sentymentem.

M.K.: Dziękuję bardzo za rozmowę.