Fani Gwiezdnych Wojen mają specyficzne wymagania wobec kolejnych epizodów i krytycznie przyglądają się disneyowskim spadkobiercom Lucasa. Czy najnowsza części sagi sprostała wyzwaniom, które postawiła przed nią historia serii oraz fani? Przeczytaj naszą recenzję – związany z nią będzie konkurs, który ogłosimy o godzinie 12 – do wygrania będą dwa podwójne zaproszenia na dowolny seans w kinie Atlantic!

Saga Gwiezdnych Wojen to najbardziej kultowa seria filmowa powstała w gatunku Space Opera. Filmy ze świata mocy i miecza świetlnego przez lata skupiły wokół siebie oddanych fanów na całym świecie. George Lucas realizował swoją wizję w specyficzny, jak na ten gatunek filmowy, sposób. Ojciec serii nie tworzył epizodów w kolejności chronologicznej, lecz najpierw wrzucał widza w sam środek historii by wiele lat później opowiedzieć mu o motywach działań pozytywnych i negatywnych bohaterów. Każda z części przepełniona była poszlakami podpowiadającymi, na czym skupi się kolejny epizod. Taka polityka tworzenia sprawiła, że fani Gwiezdnych Wojen mają specyficzne wymagania wobec kolejnych epizodów i krytycznie przyglądają się disneyowskim spadkobiercom Lucasa. Czy najnowsza części sagi sprostała wyzwaniom, które postawiła przed nią historia serii oraz fani?

Ostatni Jedi to przedziwna mikstura, która składa się z prób zadowolenia wszystkich – wrzucono w nią sporą dawkę lucasowskiego, gwiezdnowojennego klimatu, którego wymagali starzy fani sagi. Wrzucono humor i urocze stworzonka, co jest zgodne z linią klimatyczną produkcji Disneya. Zawarty w niej świat jest budowany na zasadach poprawności politycznej, co spełnia wymagania dzisiejszych czasów, a tempo akcji dorównuje blockbusterom, które zdominowały przemysł filmowy.  Jednocześnie postawiony przed tymi wszystkimi wyzwaniami reżyser Rian Johnson wydaje się w delikatnie złośliwy sposób uderzać w każdy z wymienionych wcześniej punktów. 

Co wyszło z tak dziwnej mieszanki? Choć wydaje się to niemożliwe: coś bardzo dobrego.  Ortodoksyjni fani powinni być zadowoleni, ponieważ film przesiąknięty jest klimatem gwiezdnych wojen Lucasa, a jednocześnie nie jest kopią żadnego z poprzednich filmów (co było zarzutem wobec Przebudzenia Mocy). Johnson remiksuje różne sceny z obu trylogii stworzonych przez Georga Lucasa nadając im zupełnie nowy wydźwięk.  Urocze pingwino-chomiki są dozowane w takiej ilości by zachwycić dzieci, ale nie zirytować starszych fanów. Wśród głównych bohaterów niewielu jest białych mężczyzn, ale postacie są solidnie napisane i nie sprawiają wrażenia wciśniętych na siłę. Szybka akcja nie zabija klimatu, lecz sprawia, że najdłuższy w historii sagi film ogląda się lekko. 

Przed reżyserem postawiono wiele wyzwań i pomimo że w większości im sprostał to postanowił również dać kilka solidnych prztyczków w nosy stawiających wymogi. Nasączył film atmosferą oryginalnej serii, ale uśmiercił dwie postacie, którymi fani byli najbardziej zaaferowani. Wrzucił do filmu zwierzątka będące idealnym materiałem na zabawki by jedno z nich Wooki upiekł przy ognisku. Przywódcami rebelii przez cały film są kobiety krytykujące działania mężczyzn by pod koniec przekazać dowództwo krytykowanemu uprzednio mężczyźnie.  Pomimo, że akcja pędzi na łeb na szyję to pomiędzy kolejnymi jej zwrotami znalazło się miejsce na sceny przepełnione symbolizmem lub piękne, artystyczne ujęcia. Jedyny element, który w filmie może irytować to humor, który bardziej pasowałby do parodii Gwiezdnych Wojen niż do filmu z kanonicznej serii.

Ostatni Jedi to film, który spełnia oczekiwania wszystkich jednocześnie udowadniające, że sprawny twórca nawet pod dużą presją potrafi wywalczyć sobie sporą dozę niezależności. Ósma część sagi jest zdecydowanie godna polecania każdemu amatorowi dobrego kina.

Szymon Grot/ fot. By The Walt Disney Company Polska - https://www.youtube.com/watch?v=G_52TS4Vne8 Star Wars: The Last Jedi (Polish version), Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=58052772