Nietypowa inicjatywa, która zrodziła się z potrzeby bezpieczeństwa – około rok temu podczas rozmowy Moniki Ziółkowskiej, znanej jako Monia Jeździ Taxi, z dwoma męskimi pasażerami. Opowiedzieli jej o firmie taksówkarskiej w Dubaju, gdzie różowymi taksówkami kierują kobiety i przewożą głównie kobiety oraz dzieci. W rozmowie z naszą redakcją opowiedziała o niebezpiecznych sytuacjach, które utwierdziły ją w przekonaniu, że jej usługa jest potrzebna, a także o pozytywnych reakcjach na jej pomysł, który stał się symbolem wsparcia i solidarności

Motywacje i bezpieczeństwo

– Już wtedy mała lampka mi się wtedy zaświeciła, że to jest to coś, co sprawi, że będę miała dużo klientek, że będą czuć, że to jest transport dla nich – wyjaśnia Monika.

Monika podkreśla, że branża taksówkarska bywa dla kobiet bardziej niebezpieczna niż dla mężczyzn. Udowadniają to jej osobiste doświadczenia – mimo że przewozi mężczyzn w godzinach dziennych, po zmroku zdecydowała, że już ich nie zabiera.

– Po zmroku, czyli późnymi wieczorami w nocy, staram się nie wozić klientów płci męskiej. Po dwóch traumatycznych sytuacjach zrezygnowałam całkowicie – mówi.

Pierwsza sytuacja miała miejsce, gdy dwóch nie-polskich mężczyzn chciało wsiąść z piwem i zaczęli zachowywać się w sposób wycelowany wobec niej z „skrajnie nieprzyjemnymi tekstami, pytaniami” i propozycjami. Druga sytuacja wywołała lęk podczas jazdy przez opustoszały, ciemny las, gdzie pasażer nie spuszczał jej oczu z lusterka wstecznego.

– Stwierdziłam, że nie chcę się tak czuć. Po tych doświadczeniach już nie wożę mężczyzn po zmroku – komentuje Monika.

Monika wskazuje również na relacje swoich pasażerek, które podzieliły się historiami o przypadkach gwałtów i prób przestępstw seksualnych w tradycyjnych taksówkach.

– Mam klientkę, która jest ginekologiem i zauważyła, że cztery jej pacjentki doświadczyły gwałtu w taksówkach, a sprawców nie złapano, bo uciekli z kraju – mówi ze smutkiem.

Symbol bezpieczeństwa i wsparcia

Reakcje na różową taksówkę są zaskakująco pozytywne. Monika opisuje, że choć spodziewała się przyciągnięcia klientek wyrazistym kolorem, nie sądziła, że odbiór będzie aż tak entuzjastyczny. Co więcej, otrzymuje telefony od nieznajomych osób wyrażających poparcie i solidarność dla pomysłu.

– Największy zachwyt samochodu na ulicy budzi w dzieciach, zwłaszcza dziewczynkach, które machają i robią sobie ze mną zdjęcia – opowiada.

Jednak inicjatywa spotyka się też z falą krytyki ze strony części mężczyzn, szczególnie zawodowych kierowców taksówek. Krytyka dotyczy często jej młodego wyglądu czy rzekomego braku doświadczenia, a niektórzy złośliwie interpretują cel działalności, którym jest przede wszystkim zapewnienie bezpieczeństwa kobietom.

– Wyczułam u nich nutkę zazdrości i czepiania się, również o mój wygląd i doświadczenie, mimo że mam prawo jazdy od 11 lat – wyznaje.

Znaczenie inicjatywy w kontekście społecznym

Różowa taksówka jest odpowiedzią na realny problem bezpieczeństwa kobiet w transporcie publicznym i prywatnym. Według raportów organizacji zajmujących się przemocą wobec kobiet, sytuacje przestępstw seksualnych w taksówkach są niedoszacowane i często zgłaszane z opóźnieniem lub wcale, ze względu na strach i brak zaufania do systemu. Inicjatywy takie jak ta Moniki Ziółkowskiej pokazują, że bezpieczny, kobiecy transport może stać się faktem i zyskać zaufanie pasażerek.

Pomysł różowej taksówki zyskuje na popularności także w innych miastach i krajach, gdzie kobiety-kierowcy oferują przejazdy dostosowane do potrzeb innych kobiet i dzieci, dbając o komfort i bezpieczeństwo. To również krok w stronę większej widoczności wobec braku równowagi płci w takich zawodach oraz sprzeciw wobec przemocy na tle seksualnym.

fot. archiwum pryatne Moniki Ziółkowskiej