Niedziela Palmowa, inaczej zwana Niedzielą Męki Pańskiej, która rozpoczyna w Kościele Katolickim Wielki Tydzień. Wierni wspominają uroczysty wjazd Jezusa do Jerozolimy. To dzień, w którym wierni Kościoła Katolickiego przynoszą do świątyń wielkanocne palmy, aby zostały poświęcone i zdobiły domy w okresie przygotowań do Wielkiej Nocy.

Niedziela Palmowa zwana też Niedzielą Męki Pańskiej, Kwietną lub Wierzbną obchodzona jest na pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy, który był witany przez ludzi gałązkami palmowymi. W trakcie liturgii przyniesione do Kościoła palemki są święcone i przechowywane cały rok, aby w Wielką Sobotę zostały spalone, a popiół z nich jest wykorzystywany w trakcie Środy Popielcowej.

- Nasze palmy to gałązki wierzbowe, często upiększane bukszpanem, barwinkiem, cisem czy też widłakiem oraz papierowymi kwiatami. Bez wierzbowych witek nie ma tradycyjnej palmy wielkanocnej. Sama wierzba jako „drzewo miłujące życie” jest symbolem sił witalnych i odradzającego się co roku życia. Gałązki kwitnącej wierzby nazywane „baziami”, „kotkami” czy „kocankami” w przekonaniu ludu wiejskiego posiadały dobroczynną siłę, ponieważ pojawiały się najwcześniej na wiosnę i niosły nadzieję na odrodzenie się życia. Dodatkową nadzwyczajną siłę zyskiwały przez pobłogosławienie ich w kościele. Dzięki święceniu gałązki wierzbowe zostały wyjęta ze sfery profanum i włączone w sferę sacrum.

Z palmą wielkanocną wiązało się wiele wierzeń i praktyk. Nasi przodkowie wykorzystywali ją zaraz po jej poświęceniu, jak i przez cały rok do różnych rytuałów. Po wyjściu z kościoła uderzali się świeżo poświęconymi palmami, po powrocie do domu dotykano nią domowników i zwierzęta. Chłostanie palmą miało pobudzić siły witalne uderzanego i przekazać mu energię, siły żywotne i rozrodcze – przypomina Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego powołując się na materiału przygotowany przez dr Małgorzatę Dziurę z Muzeum Narodowego Ziemi Przemyskiej.

Niedziela Palmowa jest wstępem do Wielkiego Tygodnia.

fot. pixbay