Dotychczasowe siedziby i oddziały oraz historia i główne założenia powstania Muzeum Sztuki Współczesnej były tematem spotkania, które odbyło się w CAM Nowolipie z przewodnikami MSN.

W Centrum Aktywności Międzypokoleniowej "Nowolipie" przy ulicy Nowolipie 25b na warszawskiej Woli gościli wczoraj Jolanta Woch i Cezary Wierzbicki, przewodnicy z Muzeum Sztuki Współczesnej.

Przybyli na spotkanie mieszkańcy z ogromnym zainteresowaniem wsłuchiwali się w ich opowieść o genezie muzeum i jego roli, a także o jego głównych siedzibach zlokalizowanych między innymi w Muzeum nad Wisłą i w legendarnym Pawilonie Emilia. Nie zabrakło też wątku o powstałym w 2009 roku Parku Rzeźby na Bródnie, który jest formą zmieniającej się wystawy sztuki współczesnej „pod gołym niebem”, w której raz do roku pojawia się nowa rzeźba.

Ciekawostką okazała się informacja, że jedna z placówek Muzeum Sztuki Współczesnej znajduje się w Szuminie, a dokładnie w drewnianym domu położonym nad Bugiem i należącym niegdyś do Zofii i Oskara Hansenów, nieżyjącej już pary architektów, którzy w stolicy zaprojektowali zespoły mieszkaniowe: Rakowiec, Bracławska i Przyczółek Grochowski.

– Trzeci obiekt, który należy w tej chwili do muzeum to jest dom pary architektów Zofia i Oskar Hansen. To są twórcy tego osiedla na Gocławiu i na Racławickiej. Działali w latach 60-70-80-tych, ale nie byli tacy popularni, zwłaszcza Oscar Hansen, który pracował na Akademii Sztuk Pięknych, był wizjonerem i nie nadawał się do praktycznego projektowania z wielkiej płyty. Słynął z nowoczesnego myślenia. Ten jego dom, który jest za Małkinią, jest bardzo sławny i wpisany jest na światową listę domów architektów. Tylko dwa budynki w Polsce są wpisane na tę listę. To był dom zupełnie inaczej budowany niż taki standard w tamtych czasach – mówiła Jolanta Woch.

– Zofia i Oscar Hansenowie słynęli jako twórcy tzw. formy otwartej, która charakteryzuje się tym, że w różnych okresach czasu budynki można w różny sposób wykorzystywać i jest bardzo łatwo przekształcać te budynki. A w Warszawie najsłynniejszą konstrukcją Hansenów jest osiedle na Gocławiu. Proszę sobie wyobrazić, to jedno osiedle składa się z jednego bloku. Ten blok ciągnie się na długości 1 kilometra i 500 metrów, to jest taki zawijas, taki wąż, z korytarzami na zewnątrz – opowiadał Cezary Wierzbicki.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej powstało w 2005 roku. Dwanaście lat temu ogłoszono pierwszy międzynarodowy konkurs architektoniczny na projekt jego siedziby. Wzięło w nim udział ponad 100 projektów. Wygrała koncepcja Christiana Kereza, szwajcarskiego architekta. Jednak w 2012 roku stołeczny ratusz zerwał umowę z Kerezem. Trwające wiele lat problemy z finalizacją inwestycji spowodowane były skomplikowaną sytuacją prawną części działki, na której zaplanowano budowę obiektu MSN.

– Kerez zrobił projekt, ale nie uwzględnił w nim tego, że część gruntu, na którym ma powstać muzeum jest prywatna (…). Dopiero teraz sobie miasto z tym poradziło i odkupiło tę część działki – zwraca uwagę Jolanta Woch.

Ostatecznie autorem projektu Muzeum Sztuki Współczesnej jest pracownia architektoniczna Thomas Phifer and Partners z Nowego Jorku we współpracy ze swoim partnerem w Polsce – pracownią APA Wojciechowski Sp. z o.o.

Umowę na budowę siedziby Muzeum Sztuki Nowoczesnej podpisano 28 lutego br. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem, muzeum swoje podwoje otworzy w grudniu 2022 roku.

Prelekcję w CAM Nowolipie wzbogacił pokaz slajdów o Muzeum Sztuki Współczesnej, będący połączeniem retrospekcji z teraźniejszością. Archiwalne zdjęcia wszystkich dotychczasowych siedzib obiektu i odbywających się wystaw, także twórców, pracowników…

Na koniec wszyscy otrzymali zaproszenie do Muzeum nad Wisłą na wystawę „Strachy”, która odbędzie się w najbliższy czwartek, 11 kwietnia. A oprowadzał po niej będzie sam Daniel Rychalski, artysta i grafik, laureat nagrody Paszport „Polityki”.

Tekst / zdjęcia: Anna Tomasik