1 listopada obchodzona jest uroczystość Wszystkich Świętych. Tego dnia nawiedzamy cmentarze w całej Polsce, wspominamy najbliższych, którzy odeszli. Dzień ten to także znakomita okazja, aby wspomnieć o znanych osobach sportu związanych ze stolicą, których nie ma już z nami, ale pamięć o nich zostanie na długo.

Niestety znanych i lubianych osobistości sportu przez ostatnie dwanaście miesięcy odeszło wiele. Kibice na świecie żegnali m.in. holenderskiego piłkarza Johana Neeskensa, amerykańskiego koszykarza Jerrego Westa, francuskiego biegacza Michela Jazy’ego, kolarza Raphaela Geminianiego, króla strzelców piłkarskich mistrzostw świata z 1990 roku Salvatore Schillaciego czy legendarnego niemieckiego piłkarza Franza Beckenbauera. Odeszły także osoby związane ze stołecznym sportem. Wspominamy kilka z nich.

Franciszek Smuda

W niedzielę, 18 sierpnia 2024 roku zmarł w Krakowie Franciszek Smuda – były piłkarz i trener m.in. Legii Warszawa, selekcjoner reprezentacji Polski podczas Mistrzostw Europy 2012 rozgrywanych w Polsce i Ukrainie.

Franciszek Smuda urodził się 22 czerwca 1948 roku w Lubomi na Śląsku. Swoją przygodę z seniorskim futbolem rozpoczął w Odrze Wodzisław Śląski, a następnie reprezentował barwy: Ruchu Chorzów, Stali Mielec, Piasta Gliwice, Vistuli Garfield, Harford Bicentennials, skąd trafił do stołecznej Legii. W barwach warszawskiego klubu grający na pozycji obrońcy Smuda zadebiutował 2 listopada 1975 roku w wygranym 4:0 meczu ze Śląskiem Wrocław. Ostatnie spotkanie z „eLką” na piersi rozegrał 27 sierpnia 1977 roku w Bydgoszczy w spotkaniu z miejscową Zawiszą. Następnie wrócił do Stanów Zjednoczonych, gdzie grał w Los Angeles Aztecs, Oakland Stompers i San Jose Earthquakes. W 1980 roku wrócił do Europy. Przez dwa kolejne sezony grał w niemieckich klubach: SpVgg Fürth i VfR Coburg. W tym ostatnim zakończył bogatą karierę piłkarską.

Większe sukcesy Franciszek Smuda osiągnął jako trener. Dwukrotnie sięgnął po mistrzostwo Polski z Widzewem Łódź (1995/1996 i 1996/1997) oraz wicemistrzostwo kraju (1994/1995), a także Superpuchar Polski (1996). W sezonie 1996/1997 Widzew pod jego wodzą awansował do fazy grupowej Ligi Mistrzów. Mistrzostwo (1998/1999) i Superpuchar Polski (2001) wywalczył także z Wisłą Kraków. Ponadto zdobył Puchar Polski z Lechem Poznań (2008/2009) oraz dwa brązowe medale Mistrzostw Polski – z Lechem (2008/2009) oraz Zagłębiem Lubin (2005/2006). W latach 1999-2001 był trenerem Legii Warszawa, z którą nie zdołał osiągnąć znaczących sukcesów.

29 października 2009 roku został selekcjonerem reprezentacji Polski zastępując na tym stanowisku Stefana Majewskiego. Głównym celem kadry było przygotowanie się do Mistrzostw Europy 2012 rozgrywanych w Polsce i Ukrainie. Po remisie w meczu otwarcia z Grecją (1:1) oraz remisie z Rosją (1:1) w ostatnim meczu Polacy przegrali nieznacznie z Czechami (0:1) i musieli pożegnać się z turniejem. 10 lipca 2012 roku zastąpił go na stanowisku trenera reprezentacji Waldemar Fornalik. Po rozstaniu z kadrą Smuda prowadził jeszcze m.in.: Górnika Łęczna i ponownie Wisłę Kraków i Widzew Łódź. Ostatnim klubem „Franza” była Wieczysta Kraków.

Feliks Niedziółka

W wieku 79 lat po długiej i ciężkiej chorobie zmarł Feliks Niedziółka. Były zawodnik Legii Warszawa bronił jej barw w latach 1966-1974.

Niedziółka urodził się 22 stycznia 1945 roku w Karczewie. Był wychowankiem miejscowego Mazura, w którym rozpoczął swoją przygodę z seniorską piłką. Obrońca do Legii trafił w 1966 roku. Z „eLką” na piersi zadebiutował 9 kwietnia w wygranym 1:0 spotkaniu ze Stalą Rzeszów.

Łącznie w stołecznym klubie w lidze, Pucharze Polski i europejskich pucharach wystąpił dwieście dwadzieścia cztery razy, strzelił dwie bramki. Dwukrotnie wywalczył mistrzostwo Polski (w sezonie 1968/1969 i 1969/1970) oraz Puchar Polski (1965/1966 i 1972/1973). Ostatnim spotkaniem Feliksa Niedziółki w Legii był pojedynek wyjazdowy z Zagłębiem Sosnowiec (30 listopada 1974 roku). Po odejściu ze stołecznego klubu obrońca zaliczył krótki epizod w amerykańskim Rochester Lancers, skąd trafił do Veberöd RHC. W Szwecji Niedziółka spędził rok, a następnie postanowił zakończyć karierę.

Feliks Niedziółka zmarł w piątek, 9 sierpnia 2024 roku.

Waldemar Antoni Marszałek

Najpopularniejszy polski motorowodniak, radny m. st. Warszawy – Waldemar Marszałek urodził się 13 kwietnia 1942 roku w stolicy Polski. Od 1959 roku bronił barw warszawskiej Polonii. Sześciokrotny mistrz świata (1979, 1980, 1981, 1983, 1989, 1993), czterokrotny mistrz Europy (1981, 1990, 1993, 1996). Dodatkowo na drugim lub trzecim stopniu podium najważniejszych imprez w Europie i na świecie stawał siedemnastokrotnie. Dwukrotnie wywalczył Puchar Europy (1980, 1981). Był czterdziestokrotnym mistrzem Polski.

W 1998 roku wystartował w wyborach samorządowych. Z dobrym wynikiem wszedł z listy Sojuszu Lewicy Demokratycznej do Rady m. st. Warszawy. Ponownie radnym został w 2002, 2006, 2010 oraz 2014 roku. Po dwudziestu latach spędzonych w warszawskim samorządzie nie ubiegał się już w 2018 roku o reelekcję.

Waldemar Marszałek zmarł 6 sierpnia 2024 roku w Warszawie.

Kajetan Jan Hądzelek

18 maja 2024 roku zmarł Kajetan Jan Hądzelek, działacz sportowy, historyk sportu. Przez wiele lat związany z warszawską Akademią Wychowania Fizycznego. Pełnił m.in. funkcję prodziekana czy prorektora. W latach 1984-1987 był dziekanem Wydziału Wychowania Fizycznego. Był honorowym prezesem Polskiego Związku Koszykówki, wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego, prezesem Fundacji Centrum Edukacji Olimpijskiej.

Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2010 roku nadano mu tytuł Honorowego Obywatela Miasta Ostrowa Wielkopolskiego, gdzie się urodził. Kajetan Hędzelek został pochowany na stołecznym cmentarzu w Pyrach.  

Joanna Dworakowska

Urodzona 21 października 1978 roku w Warszawie polska szachistka pierwszy sukces odniosła już w 1993 roku, kiedy to została mistrzynią Polski juniorek. W kolejnych latach dokładała kolejne tytuły w rywalizacji seniorek. W 1997 roku wywalczyła wicemistrzostwo świata juniorek. Dwukrotnie (w 2000 i 2006 roku) zdobywała brązowe medale Mistrzostw Europy w szachach szybkich. Na drugim stopniu podium stanęła także podczas Akademickich Mistrzostw Świata w Stambule (2004 rok). W 1997 roku została arcymistrzynią.

Joanna Dworakowska zmarła 13 kwietnia 2024 roku.  

Jerzy Piekarzewski

Smutna informacja w Niedzielę Wielkanocną dotarła z Konwiktorskiej 6. W wieku 90 lat zmarł honorowy prezes Polonii Warszawa – Jerzy Piekarzewski.

O śmierci legendarnego zawodnika i działacza „Czarnych Koszul” poinformowano w mediach społecznościowych klubu. „Z przykrością informujemy, że w wieku 90. lat zmarł Pan Jerzy Piekarzewski, honorowy prezes Polonii Warszawa. Pan Jerzy Piekarzewski związany był z naszym klubem od 1945 roku jako kibic, bokser, kierownik piłkarskiej drużyny Czarnych Koszul, prezes i działacz, który przez wiele lat walczył o to, by klub nie został zlikwidowany przez władze komunistyczne” – czytaliśmy.

Jerzy Piekarzewski urodził się 5 lutego 1934 roku w Warszawie. W wieku sześciu lat przeprowadził się z rodziną na Wolę, do kamienicy przy ul. Wolskiej 59. Z Polonią związał się tuż po II wojnie światowej. Na początku był maskotką klubową, a następnie bokserem. W 1955 roku został kierownikiem sekcji piłkarskiej klubu z Konwiktorskiej. W 1991 roku objął funkcję prezesa. Polonia w tym samym roku awansowała do I ligi, a w sezonie 1992/1993 po 41 latach wróciła do ekstraklasy.

Piekarzewski był także inicjatorem zawodów piłkarskich dla dzieci – Międzynarodowego Turnieju Piłkarskiego o Puchar Pamięci Małego Powstańca, a także założycielem Fundacji na Rzecz Rozwoju i Promocji Sportu Młodzieżowego.

W 2004 roku został wyróżniony tytułem „Zasłużony dla Warszawy”. Pięć lat później przyznano mu Nagrodę Miasta Stołecznego Warszawy. W ubiegłym roku Jerzy Piekarzewski otrzymał medal 100-lecia Mazowieckiego Związku Piłki Nożnej. Zmarł 31 marca 2024 roku.

/Marcin Kalicki/