Wczoraj media obiegła informacja o próbie porwania dziecka w Ciechanowie przez mieszkańca Warszawy. Jak pisaliśmy w tym przypadku, dzięki reakcji przechodniów, obeszło się bez tragedii, a sprawca został zatrzymany. Niemniej jednak, takie sytuacje wywołują zwłaszcza u rodziców, niepokój o bezpieczeństwo swoich dzieci. Skontaktowaliśmy się z oficerem prasowym komendanta rejonowego policji Warszawa I, asp. Jakubem Pacyniakiem., aby wskazał, jak rozmawiać z dziećmi o takich zagrożeniach

 

Informacje takie, jak ta wczorajsza dotyczące próby porwania dziecka wzbudzają w rodzicach, ale i dzieciach niepokój. Czy da się nauczyć dzieci reagować w takich sytuacjach?

Jaką rolę odgrywają zajęcia z policją?

- Przede wszystkim musimy pamiętać tutaj o rozmawianiu z dzieckiem. My, jako policjanci, prowadzimy zajęcia profilaktyczne. W nowym roku szkolnym policjanci ze śródmieścia już takie zajęcia przeprowadzają i są one w dalszym ciągu realizowane m.in. w przedszkolach i szkołach podstawowych. Takie właśnie zajęcia mają na celu uświadomienie dzieciom nie tylko zagrożeń, jakie mogą na nie czekać w ruchu drogowym, nauki oraz utrwalania tychże zasad, ale również zachowania w sytuacjach z osobami nieznajomymi. Podczas tych zajęć dzieci mogą dowiedzieć się jak się zachować w przypadku gdy zostaną zaczepione przez osobę nieznajomą, kto to w ogóle jest ta osoba nieznajoma i co należy zrobić - podał mł. asp. Jakub Pacyniak. I dodaje - My jako osoby dorosłe musimy reagować na wszystkie niepokojące sytuacje, nie pozostawać biernym w działaniach. Jeżeli widzimy jakąś podejrzaną sytuację gdzie może być zagrożone bezpieczeństwo dziecka, reagujmy na takie sytuacje, wzywajmy natychmiastowo służby.

Jak powinno zachować się dziecko?

- My jako policjanci prowadzimy zajęcia, wyjaśniamy dzieciom co to jest ta osoba nieznajoma, czyli osoba, której my nie znamy, ale nie wykluczone też że ta osoba może znać nasze imię, znaczy imię dziecka. Może też znać imiona rodziców, także no dzieci są uświadamiane, pod takim kątem,że to, że my nie znamy osoby, czy widzimy ją pierwszy raz nie znaczy że ta osoba niczego o nas nie wie. Może znać nasze imię, imiona naszych rodziców, dziadków, rodzeństwa. I w przypadku gdy tej osoby nie znamy, to żeby z tą osobą przede wszystkim nigdzie nie iść, pomimo różnych powiedzmy propozycji czy pretekstów, typu podarowania słodyczy czy pokazania jakiś małych zwierząt. Aby dzieci na takie rzeczy zwracały uwagę, aby z takimi osobami nie rozmawiały, a w żadnym wypadku z takimi osobami nie szły i od razu informowały osoby dorosłe, czyli rodziców, rodzeństwo, osoby najbliższe, czy nauczycieli.

Naszym zadaniem jest aby dzieci miały świadomość, że nie każda osoba obca ma dobre intencje, że też zdarzają się złe osoby. Że mogą stanąć przed taką sytuacją i aby poprostu wiedziały jak się wtedy zachować, jak zareagować. Także tutaj ta profilaktyka od najmłodszych lat w tym zakresie jest bardzo ważna, i tutaj to nie jest element straszenia dzieci, zaznaczam, tylko to jest element profilaktyczny i uświadamiania już od najmłodszych lat.

Nie wychodzimy z założenia, że każda osoba nieznajoma chce zrobić coś złego, ale dzieci mają przekazywane takie informacje jak w takich przypadkach odpowiednio się zachować.

Co może zrobić rodzic?

- Rodzice muszą i powinni mieć świadomość, gdzie są ich nieletnie dzieci, co robią w tym czasie wolnym, czyli sprawować taki nadzór, aby zminimalizować tutaj jakiekolwiek ryzyko. Przede wszystkim rozmawiać z dziećmi. Tak naprawdę każda metoda każdy sposób czy środek techniczny, czy inne rzeczy które poprawią bezpieczeństwo, gdy dysponuje się nimi w słusznym celu, są jak najbardziej w porządku.”

Warto, aby dziecko miało ten telefon komórkowy, ale też wiadomo, aby korzystało z niego w odpowiedni sposób, aby znało ten numer alarmowy 112, aby poinformować służby. Czy też żeby znało numer do swoich rodziców, albo ten numer miało gdzieś zapisane, w przypadku gdy dziecko się zgubi, powiedzmy na zakupach w hipermarkecie. Także to jest ważne aby z dziećmi w tym zaciszu domowym o takich kwestiach rozmawiać.

 

Policja, spełnia tutaj rolę przede wszystkim profilaktyczną, prowadząc spotkania z uczniami i nauczycielami. Jednak najważniejszą rzeczą, którą może zrobić martwiący się rodzic, jest ciągłe tłumaczenie dziecku w domu, odpowiednich zachowań i wzorców.

 

fot. pixabay