Roszczeniowi, „płatki śniegu”, bierni, leniwi – taki wizerunek młodych osób dominuje w mediach, rozmowach starszych „zatroskanych”, społecznym przekazie, czy opowieściach pracodawców. W sobotę mogliśmy usłyszeć tych, którym „gębę” dorobiono, jednocześnie pacyfikując i umniejszając ich głos.

Kwestie socjalne, brak akademików, trudności z uzyskaniem stypendium; warunki pracy i płacy. Niepewność jutra i nierówności ekonomiczne, to główne elementy wypowiedzi uczestników wydarzenia zorganizowanego m.in. przez OZZ Inicjatywę Pracowniczą; Krakowskie, Toruńskie, Trójmiejskie, Śląskie, Warszawskie Koła Młodych IP, Ostatnie Pokolenie, czy Akcję Socjalistyczną.

Buntownicy nie bez powodu

To nie jest pierwsza okoliczność w której członkowie i członkinie tych inicjatyw apelują do rządu i społeczeństwa o zmianę, zauważenie realnych problemów i wprowadzenie konkretnych rozwiązań. Wcześniej dali się poznać m.in. okupując poznański akademik Jowita (przeznaczony do rozbiórki) i domagając się zwiększenia zasobów, a nie ich likwidację; prowadząc strajk na UW, apelując o stołówki na studencką kieszeń; zabierając głos podczas protestu wobec wprowadzenia kredytu 0%, czy przy okazji niedawnej demonstracji pod siedzibą Ministerstwa Pracy i Polityki Społecznej, mówiąc o niskich płacach i niepewności zatrudnienia. Byli aktywni również na Radzie Miasta, domagając się wstrzymania prywatyzacji zasobów miejskich, w tym kamienicy przy ul. Marszałkowskiej 66.

Studia, nie tylko dla bogatych! Edukacja bez wyzysku! Gdzie jest ten cud gospodarczy?!, Czas na związki zawodowe!, Stabilności, nie elastyczności! – to tylko część wykrzykiwanych w trakcie marszu haseł.

Demonstrujący rozpoczęli swoje zgromadzenie przed Pałacem Prezydenckim, skąd udali się pod siedzibę Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. Ani przez chwilę głosy nie milkły, tempo nie spadało. Solidarnie przekazywali sobie mikrofon, uznając że każde doświadczenie jest istotne, i warto, aby spacerowicze korzystający z uroków Centrum, poznali rzeczywistość tych, którzy podają im kawę, przygotowują posiłki, obsługują w lokalach. Nierzadko dojeżdżając z miejsc, gdzie komunikacja lata świetności ma za sobą, albo nigdy ich nie miała.

Gniewni - niepewni

Przemawiający zwracali uwagę na duże bezrobocie wśród młodych (niedawne badania pokazały, że w tej grupie jest najmniejszy optymizm dotyczący zatrudnienia – zarobków, możliwości awansu, umów). Wskazywali na wykluczenie osób pochodzących z mniejszych miejscowości, czy terenów wiejskich. Na zwrot ludowy w literaturze i zatroskanie nad losami minionych pokoleń, bez refleksji nad rzeczywistością tych, którym nadal ze względu na pochodzenie i przynależność klasową, odbiera szanse na zmianę, awans, lepsze życie.

Młodzi, o co Wam chodzi?

Jak sami wskazują, o:

- Zaprzestanie zatrudniania na „umowach śmieciowych”; krótszy czas pracy, bez obniżania wynagrodzeń; koniec outsourcingu; ochronę socjalną bezrobotnej młodzieży; zniesienie praktyk absolwenckich; regulację praktyk zawodowych; fundusz stołówkowy; poszerzenie zasobu komunalnego i socjalnego; większe wydatki na ochronę zdrowia; dofinansowanie nauki; zadbanie o transport w miejscach jego pozbawionych etc.

fot. Katarzyna Kałaska