Coraz częściej docierają do nas informacje o dramatycznym stanie planety, o bijącej „bombie zegarowej”, którą sami skonstruowaliśmy. Więcej, szybciej, „na bogato” – brzmi znajomo i pozornie atrakcyjnie, ale to co kryje się pod tymi sloganami, nie zapowiada niczego dobrego. To tylko wstęp do klęski.

Globalne ocieplenie, którego istnienie bywa nadal kwestionowane, postępuje i jest wypadkową kumulowania się w atmosferze emitowanych przez nas gazów cieplarnianych. Spektakularny wzrost koncentracji CO₂ łączy się ze spalaniem węgla, ropy i gazu.

Co to oznacza dla Nas?

Wzrost fal upałów jest faktem. Rosnące temperatury powietrza i wody są skorelowane z zagrożeniami epidemiologicznymi i realnie zagrażają ludzkiemu życiu. Według badaczy, z powodu fal upałów najbardziej ucierpią populacje Europy i Bliskiego Wschodu (społeczeństwa szybko się starzeją, dodatkowo zamieszkują głównie tereny silnie zurbanizowane.) Osoby powyżej 65 roku życia są szczególnie narażone na skutki zachodzących zmian.

Według fizyka, Profesora Szymona Malinowskiego (UW) jest „szansa”, że wyginiemy w perspektywie dwóch pokoleń. Od pewnego czasu i tak właściwie żyjemy na kredyt. Ilość wypuszczonego do atmosfery węgla - licząc od początku epoki przemysłowej, jest równa jej ilości w biosferze, we wszystkich organizmach żywych. Mówiąc wprost, wzrost gospodarczy ma także drugie, demoniczne oblicze; życie na wyższym poziomie ma ogromną cenę – przyszłość naszą i kolejnych pokoleń.

Warto zauważyć, że przez ostatnie 50 lat podwoiła się liczba ludności, potroiła liczba konsumowanej żywności, 10-krotnie wzrósł globalny handel. W 2018 roku na całym świecie wyprodukowano 100 miliardów sztuk odzieży. Produkcja łączy się z ogromną ilością zużytej energii, ale także surowców, wody. Dodatkowo wyprodukowaną odzież należy przetransportować – to kolejna cegiełka, a właściwie kamień ciągnący nas na dno.

Co możemy zrobić?

Uświadomiona i zaangażowana część społeczeństwa coraz częściej podejmuje decyzje o samoograniczaniu. Zero wast – to propozycja świadomego życia; konsumowania, wpływania na rzeczywistość poprzez codzienne wybory. Torby z materiału, z recyklingu; słoiki, pojemniki o wielokrotnym zastosowaniu; forma przemieszczania się (komunikacja zbiorowa, rower), zdrowa żywność.

To wszystko ma ogromne znaczenie, ale kropkę nad „i” i tak postawią „giganci” – wielkie korporacje, międzynarodowy kapitał.

 

„Lasy płoną, temperatura rośnie, ludzie umierają, a rządy nie robią nic. Konwencjonalne metody protestu zawiodły. Czas na rebelię!” – tak w październiku ubiegłego roku Extinction Rebellion (XR) zapraszali na jeden z protestów w Londynie. Aktywiści ostrzegają przed tzw. szóstym wymieraniem na Ziemi. Tym razem chodzi o nasz gatunek, o nieuniknioną śmierć człowieka. W kwietniu kilka tysięcy osób demonstrowało w Londynie, ostatnio i u nas, głównie zaangażowana młodzież wyszła na ulicę protestować.

Inspiracją stała się dla nich między innymi 16-letnia Greta Thunberg ze Szwecji. Inicjatorka Młodzieżowego Strajku Klimatycznego, w marcu zgłoszona do Pokojowej Nagrody Nobla. Aktywistka w każdy piątek po lekcjach demonstruje przed szwedzkim parlamentem. Nastolatka przekonuje dorosłych, że świat który kreują jest równią pochyłą i prowadzi donikąd. Brak konkretnych działań, regulacji i ograniczeń nieuchronnie sprawi, że zmiany klimatyczne spowodują eskalację konfliktów, wojny, migrację – na nieznaną dotąd skalę.

Zmianami klimatycznymi interesują się naukowcy, młodzież, aktywiści. Według filozofki dr hab. Ewy Bińczyk, autorki książki pt.: „Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu”, obecny język nauki stał się językiem apokaliptycznym. Głosem bijącym na alarm.

Zapewne głosem rozsądku, ale czy silniejszym niż chęć zysku i potrzeba wzrostu? Nawet za cenę istnienia?