W środę 26 stycznia na Skwerze Dobrego Maharadży na Ochocie o godzinie 13:00 odbyła się uroczystość wręczenia Honorowego Patronatu Opiekuna nad Pomnikiem Dobrego Maharadży Niepublicznemu Liceum Ogólnokształcącemu nr 2 im. Janusza Korczaka w Warszawie. W wydarzeniu wzięli udział Ambasador Indii w Polsce Pani Nagma Mohamed Mallick oraz Burmistrz Ochoty – Pani Dorota Stegienka, Zastępca Burmistrza Ochoty – Pan Sławomir Umiński, Radna Ochoty – Pani Irena Parzych (Zawsze z Ochotą) Dyrektor Niepublicznego LO nr 2 im. Janusza Korczaka – Pani Bożena Bronikowska, uczniowie z placówki.

W swoim wystąpieniu Burmistrz Dorota Stegienka podkreśliła, że „pomimo różnic kulturowych, odmiennych doświadczeń Janusza Korczaka (patrona szkoły) i Jama sahiba Digvijaysinhi (Dobrego Maharadżę) łączyła miłość do dzieci i chęć niesienia im pomocy za wszelką cenę”. Burmistrz podziękowała Pani Nagmie Mohamed Mallick – Ambasador Indii w Polsce za zaszczycenie swoją obecnością uroczystości.

Pani Ambasador podziękowała za zaproszenie, wyraziła ogromne zadowolenie z objęcia pomnika Dobrego Maharadży patronatem oraz wyraziła chęć nawiązania bliższej współpracy z dzielnicą Ochota. Zaprosił na czerwcowe uroczystości w Łazienkach, w których ma wziąć udział wnuk Jama sahiba Digvijaysinhi.

Warto zaznaczyć, że pomysłodawcami ustanowienia Honorowego Patronatu Opiekuna nad Pomnikiem Dobrego Maharadży byli radna Irena Parzych (Zawsze z Ochotą) i środowisko liceum.

Pomnik Dobrego Maharadży jest usytuowany na Skwerze Dobrego Maharadży, rozpościerającym się prawie przez całą długość ulicy Opaczewskiej. Jego autorem jest Marek Paweł Moderau. Na obelisku widnieje wyryty w różowym marmurze tekst w językach hindu, polskim i angielskim. Wieńczy go stylizowany kwiat lotosu – narodowy kwiat Indii, kwiat święty, zajmujący wyjątkową pozycję w sztuce i mitologii starożytnych Indii, będący od niepamiętnych czasów symbolem pomyślności indyjskiej kultury. Jam sahib Digvijaysinhji (1895–1966) był maharadżą północno-zachodniego indyjskiego księstwa Nawanagaru. Kiedy 24 grudnia 1941 r. generał Władysław Andres przekroczył granicę Związku Radzieckiego, razem z nim ewakuowano tysiące dzieci. Ponad tysiąc z nich przyjął maharadża północno-zachodniego indyjskiego księstwa Nawanagaru. Swoim przykładem zachęcił innych władców Indii. Ogółem Indie przyjęły około pięciu tysięcy polskich sierot. Maharadża postąpił zgodnie z tym, co mówił: „Zawsze pozostanę wierny i lojalny wobec Polski. Duch polski jest znany na całym świecie”.

Dzieci, które nie miały nic, otrzymały dach nad głową, wyżywienie, ubranie. Zadbano o ich zdrowie i edukację. Maharadża uczynił to z własnej woli. Z potrzeby serca robił jeszcze więcej. W dzieciach umacniał wiarę i nadzieję. Ufundował też sztandar dla polskich harcerzy, a dziękując, wraz z żoną, za zaszczyt wręczenia go, zapewnił: „Jestem pewny, że Polska będzie wolna, że wrócicie do waszych szczęśliwych domów, do kraju wolnego od ucisku”.

Dzieci w znakomitej większości wróciły do kraju. To głównie z ich inspiracji Sejm RP w pięćdziesiątą rocznicę śmierci Dobrego Maharadży 3 lutego 2016 r. przypomniał w formie uchwały tego wspaniałego człowieka i jego dzieło. Kiedyś Maharadża, zapytany przez generała Sikorskiego, jak Polska może się mu odwdzięczyć, odpowiedział: W wyzwolonej Polsce nazwijcie moim imieniem którąś z warszawskich ulic. Imię Dobrego Maharadży nosi zielony skwer w środku ulicy Opaczewskiej na warszawskiej Ochocie. Nazwa pojawiła się oficjalnie w 2010 r.

W październiku 2014 r. na Skwerze Dobrego Maharadży (na rogu ulic Opaczewskiej i Białobrzeskiej) stanął jego pomnik.

Fot. UD Ochota